​​​​​​​เรื่องเล่าผี^^

[Marinas]

เรื่องเล่าผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เกิดเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความดื้อ และก็ค่อนข้างซุกซน กระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า และก็แก่ไม่ต่ำลงมากยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งโรงเรียน ที่มีประวัติศาสตร์ภูมิหลังอย่างช้านาน ก็เลยไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องร้อนๆแบบงี้ เกิดขึ้นแต่ว่าไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งปวงของโรงเรียน ถูกเก็บไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องนอกเหนือจากเครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรคุณครู ตกแต่งอยู่ ที่ฝาผนังคงจะเกือบๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งคนไหนที่เป็นครูสายการศึกษา หรือไม่ใช่การละครบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งคนไหนกันที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้โดยทันทีว่า ห้องเหล่านี้มีพลังงาน บางสิ่งอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างเข้าใจกันดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างน่าสยดสยอง เป็นอันมาก แต่ดูราวกับว่าด้วยความซน ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวเหล่านี้ เปลี่ยนเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนพ้องหรือมากล่าวเล่าเกินจริง จนไม่ได้คิดอะไรจำนวนมากนักนั่นเอง


แต่ว่าแล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดการ ปิดโรงเรียนไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนๆเพื่อรอคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน เราได้กระทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จึงควรนั่งรอคอยคุณครูที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เล่าเรื่องผี

เราทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน และก็ความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ ครู อยู่ด้านในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับกลายเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ และก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้โดยทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีอีกทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงตอนเย็นที่เงียบมากของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและก็เริ่มน่ากลัวขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆแล้วก็สร้างอารมณ์มาคุ ให้กับเพื่อนพ้องๆต่างทุกคนเงียบกันหมด รวมทั้งต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนฝูงเพศหญิง ในห้องเริ่มมีอาการสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันที แล้วก็ผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้ารับรองเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกบรรเลงขึ้น และก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่อาจจะอธิบายได้ เล่าเรื่องผี

แต่ด้วยความไวลำพองของผม ที่ดูเหมือนยังคงขำขัน กับเพื่อนพ้องสตรีที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรจำนวนมากนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกงามจำนวนมาก นักผมเลยบอกเพื่อนพ้องไปว่าไม่เป็นไรหรอกพวกคุณครู ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนเรา เนื่องจากหอประชุมนั้น ค่อนข้างที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แต่ดูท่าบรรยากาศจะมิได้ดียิ่งขึ้นเลย เพื่อนๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้และก็สั่นกลัว และผมก็คิดในใจว่า เพราะเหตุใดพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ว่าด้วยบรรยากาศ ก็อาจรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นคงจะไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเช่นเดียวกัน 

แม้กระนั้นต่อไป ราวๆ 10 กว่านาทีหลังจากที่เราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆร้อยกรองประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา โดยทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องรวมทั้งด้วยความตื่นตระหนก และประตูห้องเปิดออกมาแม้ว่าไร้คนอยู่ภายในห้อง ซึ่งผมหันไปดูก็มองไม่เห็นผู้ใดอยู่ด้วย สิ่งเดียวกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดร้องกันด้วยความหวาดกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว รวมทั้งผมเป็นคนเดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้มองเห็นอะไรแม้กระนั้นอยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมทราบได้โดยทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างแน่นอน แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เล่าเรื่องผี

หลังจากที่มีเสียงกรีด และดังอีกทั้งโรงเรียน กระทั่งทำให้พวกคุณครูและก็อาจารย์ต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นรวมทั้งพวกเราก็ได้ ทำเล่าราวทั้งผองให้ฟัง จนทำให้อาจารย์ที่โรงเรียนนั้น ต่างมองหน้ากันและก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยววันพรุ่ง พวกเราจะทำบุญใหญ่กันดีกว่า...

จากนั้นพวกเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย แม้เรียนดนตรีไทยจริงๆเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที รวมทั้งจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้อาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน รวมทั้งไม่ยอมรับอาจารย์ทันทีทันใดหรือรวมถึงการขนย้าย หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นต้องไปกันทีละผู้คนจำนวนมากอีกด้วย 

จากนั้นเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่และก็เกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่แท้ เพราะเพื่อนพ้องกว่า 30 คนในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าชั้นเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และประเด็นนี้ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นพวกเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องเล่าผี �������เรื่องผี