แนวทางอยู่กับตัวเอง อ่านแล้วดีเลิศๆ

[Jessicas]

หลักของการใช้ชีวิต ในชีวิตของคนเรา ที่มีความสุชได้ ขั้นแรกเราจะต้องสร้างรากฐาน ของการมีสุขภาพ

ที่ดีไว้ก่อนอาจเรียกได้ว่า เมื่อสุขภาพร่ า งกายของพวกเรานั้น แข็งแรงอารมณ์ย่อมแจ่มใส ทำให้พวกเรามองโลกในแง่ดี


การที่สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง จะก่อให้เรามีพละ กำลังทำอะไร ก็ได้หลายอย่ าง ในสิ่งที่พวกเราต้องการทำ


จ้ะพวกเราจะต้องรู้จักที่จะรักตัวเอง อยู่เพียงลำพังใหเ้มีความสุข เนื่องจากว่าหากวันใดวันหนึ่ง

ที่คนข้างมิได้เอาใจใส่ คุณอย่างเดิม ไม่ต้องการที่จะอยากที่จะเดินทางไปด้วยกันกับคุณ

ไม่ต้องเศร้าใจไปด้วยเหตุว่าต่างข้างต่างเลือกทางเท้าเป็นของตนเองกันทั้งหมด ชีวิตของผู้คนไม่เหมือนกัน

ไม่มีผู้ใดที่จะสามารถเดินเคียงข้างคุณ ไปสุดจุดหมาย อย่ าให้คนนึงแปลงเป็นทั้งหมดทั้งปวงของชีวิตคุณความซาบซึ้ง

ที่มีทดแทนความผูกพันไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเป็นคนที่ไม่รู้จัก

คนเราทุกคนจำเป็นต้องทำความเข้าใจที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจของเราจะเจ็บ ไหนก็ตามมนุษย์ทุกคน


ล้วนมีความเห็นชราอยู่กับตัวเอง อย่ าไปมุ่งหวังว่าคนไหนกัน เขาจะดีกับตัวคุณไปจนกระทั่งตลอด


ตัวคุณเองจำเป็นจะฝึกฝนยิ้มหลายครั้ง และทิ้งสิ่งที่ทำให้คุณไม่มีความสุขการ

อยู่ร่วมกันกับคนอื่นในสังคมนั้น พวกเราอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีบ้างที่จะต้องกระทบกระทั่งกับคนอื่นอยู่บ้าง

ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ว่าพวกเราต้องรู้จักดูใจตัวเอง เพื่อไม่ให้การกระทบกระทั่งกัน

นั้นนำมาพร้อมความโกรธ เ ก ลี ย ด กัน ใครอื่นบางทีอาจจะไม่พอใจเรา โกรธเ ก ลี ย ด พวกเราได้

แม้กระนั้นพวกเราจงระงับสติเตือนสติตนเอง อย่ าโกรธ ดุด่าว่ากล่าวใครกันแน่ก็พอ อย่ าเลือกคบคนเพียงแต่หน้าตาคนดูดี

ไม่ใช่ว่าจิตใจจะดี ไม่ใช่ว่าจะนิ สั ยดีเหมือนรูปร่ า งเค้าหน้า คนปัจจุบันนี้ถูกใจมองกัน

ข้างนอก พวกเราจำเป็นต้องรู้จักมองให้ลึกถึงจิตใจที่จริงจริง ว่าจริงแล้วเขาเป็นคนอย่ างไร

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม ต้องรู้เรื่องธรรมชาติของมนุษย์ แล้วก็โลกของพวกเรา ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างทุกอย่ างล้วนแปรไปในทุกเวลา

ทุกนาที ตามกาลเวลา อย่ าเอาวิธีการเก่า มาแก้ไขใหม่แน่นอน

คนสองคู่รักกันอาจจะไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ ามัวแต่ร้องไห้

อย่ ามัวแต่เรียกร้อง ชีวิตของคนเรา ต้องเดินต่อไป ข้างหน้าด้วยตัวของเราเองกำแน่นมากเท่าใดก็สูญเสียมาก

ลองให้คุณนั้นคิดดูนะว่ายิ่งคุณกำแน่นเม็ดทรายก็จะตกออกมาจากมือมากมาย เช่นเดียวกับผู้ที่เรากำแน่นมากแค่ไหนนั้น

เขาก็จะพย าย ามที่จะออกจากพวกเราไป ด้วยเหตุว่าความอึดใจต้องรักษาน้ำใจต่อกันจะดีกว่าค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกห่อเ.่ยวอย ากร้องไห้ ก็ร้อง

ออกมา แต่ว่าเมื่อร้องจนพอใจแล้ว ก็จำต้องลุกขึ้นยืนเดินขึ้นใหม่อิกครั้งในภายภาคหน้าอย่ าท้อ ยุคนี้ต้องสตรองให้ถึงที่สุดค่ะ สู้ไปพร้อมกัน

สุดท้ายคนที่เป็นห่วงเรามากที่สุดไม่ว่าพวกเรานั้นจะทุกข์จะสุข พวกเราผู้นี้จะอยู่ข้างคุณเสมอก็คงไม่ใช่คนไหนกันแน่เลย

บิดามารดาของพวกเรานั้นเองค่ะ บิดาและแม่คือผู้ที่ห่วงใยต่อคุณมากที่สุดอย่ าคิดถึงท่านทั้งคู่เฉพาะ เวลาที่ไม่มีเงิน ในสายตาของบิดามารดา

ตัวคุณเป็นเด็กอยู่เสมอเวลา หากจะทำอะไรลงไปนั้น ให้ย้อนรำลึกถึงพวกท่าน

ให้ดีซะก่อนที่จะลงมือกระทำลงไป เพราะเหตุว่าคนที่จะเศร้าใจสูงที่สุดนั้นก็จะต้องเป็นท่านทั้งสองอย่ างแน่ๆจ้ะ
ชีวิตสุขภาพดี
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13241/