การที่เราพบกันเป็นเพราะว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Fern751]

กร ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาเจอกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และก็แม้หมดก ร ร ม ไม่อย ากจากอาจจะจำต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากพบก็จะต้องเจอ ไม่อย ากจากก็จะต้องจาก นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ดังนั้น การที่พวกเราโดน ปฏิบัติ จากคนอื่นๆ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันเป็นผลของแขน ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะว่าอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เสมอเหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนแผ่นดินโดยที่เราไม่รู้ตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เช่นเดียวกัน ทุกการกระทำนั้นมีผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อเราทราบดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างมือ ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จำเป็นต้องหัดที่จะยกโทษ ปล่อยเขาออกมาจากหัวใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเราให้อภัยพวกเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับกร ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวเนื่องอะไรก็แล้วแต่กับเขา

เหมือนคำที่ว่า "บุญคนไหนกัน..กร ร ม มัน"

ตามหลักคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านบอกไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เพราะว่าทุกอย่างล้วนควรจะมีแหล่งที่มา โน่นเป็น ตัวกร ร ม ที่นำพามา

แต่เมื่อพามาเจอกันแล้ว จากนั้นเป็น เราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันปฏิบัติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในขณะนี้ เป็นผลของมือ ร ม ในอดีตก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา

แต่ว่าชีวิตจะเป็นยังไง ในอนาคต คือผลของแขน ร ม ที่พวกเราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/