สิ่งที่แม่พูดปดพวกเราเสมอมา (แล้วคุณจะรักแม่เยอะขึ้นเรื่อยๆ)

[Hanako5]

พอขาดเงิน คนแรกที่คิดถึง คือ บิดาและก็แม่

แต่ว่าเมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึง คือ แฟนและเพื่อน

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เวลาที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมเกิดในครอบครัวที่ย ากกระทั่ง หลายครั้ง

ที่ไม่มีอาหารพอเพียงสำหรับทุกคนเวลากินข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม แล้วก็บอกว่า"ทานเป็นจำนวนมากนะลูก แม่หิวมากแค่ไหน" ครั้งแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับของกินที่มีคุณประโยชน์ ต่อสถาพทางร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมชอบกินมาก ตอนที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมแทะเล็มรับประทาน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลา


ผมรู้สึกตื้นตันทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่ว่าแม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกกินเหอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจกินเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานมากกว่าเดิม เพื่อจะหารายได้มาให้ผมเรียน

รวมทั้งค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน บางครั้งบางคราวผมตื่นมากลางดึกดื่น

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งปฏิบัติงานอยู่ มีแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ขอรับ..นอนเถิดครับผมมันดึกมากแล้ว" ผมพูดกับแม่

และก็แม่ยิ้มและก็พูดกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่ง่วงหงาวหาวนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนเคย

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอันมากจิตใจให้ผม แม่นั่งรอผมท่ามกลางแสงแดดจ้า

ของเที่ยงวันอยู่นานพอสมควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


แม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้ตระเตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่และก็บอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แม้กระนั้นแม่พูดว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

และก็ภายหลังที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเพราะว่าโ ร ค ร้ าย แม่ของผมจำต้องแบกรับภาระ

ค่าใช้จ่ายทั้งผองผู้เดียว ครอบครัวของเราดำเนินไปอย่างลำบากเพิ่มมากขึ้น


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็แนะนำให้แม่สมรสใหม่แต่ แม่ก็ไม่ยอมรับตลอดกับพูดว่า

"ฉันไม่ได้อยากความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้เรียนจบแล้วและก็ได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แต่แม่ดูเหมือนจะไม่ได้อยากต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยยอมรับเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่คืนมาให้ผมด้วย แม่บอกว่า "แม่มีเงินพอใช้ได้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการผลักดันและส่งเสริม จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าห้องเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบการศึกษาก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยค่าตอบแทนรายเดือนที่สูงลิ่ว

และผมตั้งมั่นจะพาแม่มาใช้ชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แต่ว่าแม่ผมท่านไม่อยาก ไม่รบกวนผม แม่ พูดกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก ดังเดิม

และก็ครั้งที่แปด

พอเพียงแม่แก่ตัวลง ก็ต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องจากโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่โดยทันที

แม่นอนอย่างอ่อนล้าภายหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่มองแก่ลงไปมากเลย แม่มองผมด้วยสายตาที่แสดงได้ว่าเธอรัก

และก็ปรารถนาจะได้พบผมเยอะที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมบางมาก และดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่ที่รักของผมไปๆมาๆก และก็ผมดูแม่ด้วยน้ำตาอาบหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บดวงใจ เนื่องจากว่าการได้มองเห็นแม่ที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมแล้วก็บอกกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้เรื่องสึกเจ็ บอะไรเลย"

และเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของเธอได้ปิดลงตลอดกาล

ครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญ ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่ให้ความสนใจ ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนจะสายไป
พ่อแม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/